non-compaction ایزوله میوکارد بطن چپ یک کاردیومیوپاتی نادر به دلیل اختلال در شکل گیری اندومیو کارد می باشد. انسیدانس آن در جمعیت کلی 0.25 - 0.05 درصد در سال تخمین زده می شود. non-compactionکاردیومیوپاتی اختلالی در عضله قلبی می باشد که هنوز آن چنان که باید در بین پزشکان شناخته نشد و برای اولین بار در سال 1984 توسط Engberding وbender  توصیف شد. اکوکاردیوگرافی متد تشخیصی انتخابی می باشد. ما تجربه اخیرمان را در شش بیمار  non-compactionکاردیومیوپاتی که بین شهریور 1390 و فروردین 1391 به بیمارستان ما مراجعه نمودند را در اینجا گزارش می نماییم. سه بیمار به شدت علامت دار، دو بیمار با علایم خفیف و یک بیمار، بدون علامت بود. فالو آپ سریال و درمان دارویی برای بهبود Outcome در این بیماران توصیه می گردد.

مقدمه: کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک شایع ترین بیماری ژنتیکی قلب است. این بیماری می تواند با عوارض خطرناکی همراه باشد. هدف از این مطالعه بررسی یافته های اکوکاردیوگرافی در بیماران دچار کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک می باشد. روش کار: در این مطالعه 58 مورد از گزارشات اکوکاردیوگرافی بیماران مراجعه کننده به کلینیک اکوکاردیوگرافی بیمارستان قایم از ابتدای سال 1393 تا پایان سال 1397مورد بررسی قرار گرفته است. پس از بررسی و دسته بندی اطلاعات در گزارشات اکوکاردیوگرافی بیماران، این داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 22 شد و تجزیه و تحلیل آمار ی صورت گرفت و سطح معنی دار، کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: شایع ترین فنوتیپ هایپرتروفی در بیماران فنوتیپ anterolateral (8%/44) بود. در بیماران با انسداد خفیف و همچنین انسداد شدید خروجی بطن چپ، 60% فنوتیپ anterolateral داشتند. از بین بیمارانی که نارسایی دریچه میترال داشتند در %6/69 موارد، علت ایجاد آن حرکت قدامی لتها حین سیستول بود. در این مطالعه %8/21، %6/23 و 20% بیماران به ترتیب بزرگی خفیف، متوسط و شدید دهلیز چپ داشتند. شدت بزرگی دهلیز چپ با میزان اختلال دیاستولیک در بیماران ارتباط معنی داری داشت (P<0. 001). نتیجه گیری: از آنجایی که نوع anterolateral شایعترین فرم درگیری در HCM بشمار آمده و با انسداد راه خروجی بطن چپ و نارسایی میترال بیشتری همراهی دارد لذا روند ارزیابی و فالواپ این فرم از درگیری باید با دقت نظر بیشتری صورت گیرد.

محاسبه پارامترهای طبیعی قلب در حیوانات سالم برای ارزیابی بهتر و دقیق تر ساختار و عملکرد قلب و تشخیص بسیاری از ناهنجاری ها و بیماری های ناشی از عملکرد نامناسب دستگاه قلبی عروقی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دراین تحقیق تعداد 10 راس گوسفند سالم نر نژاد لری - بختیاری با سن حدود یکسال و وزن 3±42 کیلوگرم انتخاب شدند. اکوکاردیوگرافی در مد روشنایی و حرکت از فضای بین دنده ای چهارم و پنجم در نماهای طولی و عرضی تهیه شد. در این تحقیق میانگین اندازه بطن چپ در زمان سیستول و دیاستول به ترتیب 1.35 و 3 سانتیمتر، اندازه دیوار آزاد بطن چپ در زمان سیستول و دیاستول به ترتیب 1.73 و 1 سانتیمتر، اندازه دیوار بین بطنی در زمان سیستول و دیاستول به ترتیب 1.53 و 0.97 سانتیمتر و میزان کسر کوتاه 54.78% تعیین گردید.

سابقه و هدف: طولانی شدن کمپلکس QRS در جریان بلوک کامل شاخه چپ (LBBB) با افزایش مرگ و میر در بیماران قلبی همراه است. با بررسی نوار قلبی از نظر میزان طولانی شدن QRS و محور قلب شاید بتوان بعنوان معیاری برای بررسی احتمال نارسایی شدید سیستولیک بطن چپ استفاده نمود.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که در بخشهای CCU و درمانگاه بیمارستان بهشتی انجام شد، تعداد 150 بیمار با تشخیص بلوک کامل شاخه چپ تحت مطالعه نوار قلبی و اکوکاردیوگرافی کامل قرار گرفتند و ارتباط بین زمان QRS، انحراف محور به چپ (LAD) و کسر جهشی بطن چپ قلب (EF) (به روش Simpson) بررسی شد. داده ها در نرم افزار آماریSPSS (Version 13.0) و با استفاده از تستهای آماری t-test و Chi-square و مدل سازی Linear regression دو مرحله ای تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سن و جنس بیماران برحسب مدت زمان کمپلکس QRS و انحراف محور به چپ با یکدیگر مشابه بود (NS). میانگین و انحراف معیار کسر جهشی در دو گروه بیماران برحسب طول مدت QRS و در دو جنس با یکدیگر متفاوت بود (در گروه بیشتر یا مساوی 160 میلی ثانیه، %54.50±1055 و در گروه کمتر از 160 میلی ثانیه (p<0.001, %23.89±5.47. این میانگین بر حسب انحراف محور به چپ معنی دار نبود (NS). ضرایب همبستگی پیرسون بین کسر جهشی و انحراف محور به چپ (r=0.378; p=0.006) و بین کسرجهشی و طول مدت (r=0.926; p<0.000) بودند. نتیجه گیری: طول مدت کمپلکس QRS در حضور بلوک کامل شاخه چپ قلب، ارتباط معکوس قوی با کسر جهشی بطن چپ داشته و لذا بلوک کامل شاخه چپ در صورت QRS بیشتر یا مساوی 160 میلی ثانیه می تواند بعنوان معیاری مفید جهت پیشگویی نارسایی سیستولیک شدید بطن چپ باشد.

این مطالعه بصورت توصیفی- مقطعی با هدف بررسی اثرات هیپرلیپیدمی بر عملکرد دیاستولیک بطن چپ انجام گرفت. افراد مورد مطالعه 100 نفر مرد سالم بین سن 25 تا 40 سال بود. اطلاعات لازم بوسیله اکوکاردیوگرافی داپلر، تست ورزش و هم چنین آزمایشات بیوشیمی خون جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که در 30% بیماران میزان تری گلیسیرید سرم بالاتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر، 49% کلسترول بالاتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر و 63% کلسترول HDL کمتر از 40 میلی گرم در دسی لیتر و 33% LDL بالاتر از 130 میلی گرم در دسی لیتر داشتند. نسبت E/A در 56% بیماران کمتر از 1.5 (غیر طبیعی) بود. در این مطالعه نشان داده شد که رابطه بین تری گلیسیرید و کلسترول با اختلال عملکرد دیاستولیک بطن چپ (کاهش نسبت E/A) قابل ملاحظه است (P<0.005 و P<0.00012).افزایش تری گلیسیرید بالاتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر احتمال اختلال عملکرد دیاستولیک بطن چپ را 4.5 برابر افزایش می دهد و به ازای افزایش هر 37 واحد به مقدار کلسترول خون احتمال اختلال عملکرد دیاستولیک بطن چپ 2 برابر می شود. ضریب همبستگی بین کلسترول و نسبت E/A معادل r2=0.12 بود که نشان داد 12% از تغییرات عملکرد بطن چپ به مقدار کلسترول تام سرم بستگی دارد.

مقدمه: تمرینات ورزشی ممکن است تغییراتی در ساختار و عملکرد قلب ایجاد نماید. دسترسی به اجرای بهینه از فعالیت استقامتی به سازگاری ایجاد شده در دستگاه های مختلف بدن بویژه قلب بستگی دارد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه ساختار بطن چپ تکواندوکاران مرد نخبه جوان استان قزوین و غیر ورزشکاران می باشد. روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقایسه ای، آزمودنی ها را 15 نفر ورزشکار که بصورت تصادفی ساده از بین تیم های منتخب جوانان و بزرگسالان استان و 15 غیر ورزشکار به صورت انتخابی از بین دانشجویان در دسترس تشکیل می دادند. از دستگاه اکوکاردیوگراف Kontron به روش دو بعدی، mode– M و اندازه گیری سیمپسون برای بررسی ساختار بطن چپ آزمودنی ها استفاده گردید. روایی دستگاه اکوکاردیوگراف با نظرسنجی از متخصصان قلب و پایایی آن از طریق ضریب همبستگی پیرسون (r=0.91) مشخص شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 18 تحلیل شد. یافته ها: شاخص های LVM، IVSS، IVSD، LVPWS ، LVPWD(P=0.001) بطن چپ ورزشکاران بطور معنی داری بالاتر از غیر ورزشکاران بود. اما در متغیرهای LVEDV (P=0.022) و LVESV (P=0.023) تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: ضخامت دیواره ها و توده بطن چپ تکواندوکاران افزایش داشت اما ابعاد تغییری نداشت. پیشنهاد می گردد مربیان تمرینات هوازی را جهت افزایش آمادگی قلبی تنفسی و ظرفیت بطن چپ، در تمرینات تکواندوکاران بگنجانند و هر ساله ساختار قلب ورزشکاران را بررسی نمایند.

مقدمه: از آنجایی که بیماریهای عروق کرونر شایعترین علت مرگ و میر در دنیا هستند. امروزه روشهای مختلفی برای تشخیص این بیماریها وجود دارد. در اکوکاردیوگرافی بررسی اختلال حرکت ناحیه ای دیواره قلبRegional wall motion abnormality (RWMA) عمدتا مدنظر پزشکان است. در این مطالعه بر آن شدیم تا ارزش ضخامت انتهای دیاستولیک دیواره بطن چپ یاEnd diastolic wall thickness (EDWT)  و RWMA را در تشخیص این بیماریها بررسی و این دو متغیر را با هم مقایسه کنیم. روشها: در این مطالعه تعداد 32 بیمار قلبی که آنژیوگرافی عروق کرونر شده بودند به صورت تصادفی انتخاب و اکوکاردیوگرافی شدند و چگونگی حرکات ناحیه ای دیواره قلب RWMA و ضخامت EDWT در 16 سگمان قلب در این بیماران بررسی شد. سپس اطلاعات حاصل از آنژیوگرافی و اطلاعات زمینه ای این افراد وارد چک لیست شد. نهایتا کلیه اطلاعات در نرم افزار آماری SPSS با روشهای آماری مثل t-student، مجذور کای و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین سنی بیماران 11±54 سال بود. 40% آنها سابقه انفارکتوس میوکارد داشتند که شایعترین محل آن سطح قدامی قلب بود (34%). 3.1% گرفتاری تنه اصلی چپ داشته و 93.4% تنگی در نزولی قدامی چپ و 31.2% تنگی در چرخشی چپ و 68.7% تنگی در کرونر راست داشتند. از بین 512 سگمان بررسی شده 84.6%RWMA  نداشتند و 11.7% هیپوکینزی و 2.9% اکینزی و 0.4% دیسکینزی داشتند. ارتباط EDWT و RWMA با تنگی عروق کرونر، با و بدون وجود انفارکتوس میوکارد و در حضور هریک از عوامل خطر کرونری و سن و جنس و میزان کسر جهشی بررسی شد. RWMA فقط در حصور انفارکتوس میوکارد با گرفتاری هریک از سه شریان کرونر رابطه داشت و EDWT در حضور انفارکتوس میوکارد فقط با بیماری شریان چرخشی چپ رابطه معنی دار داشت (P<0.05).بحث: اگرچه RWMA در کلینیک بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ولی حساسیت بسیار کمی دارد و بخصوص در مواردی که بیمار انفارکتوس میوکارد نکرده است کمک کننده نیست. از طرفی وجود RWMA در هر سگمان به علت ویژگی بالا ارزش زیادی در راهنمایی وجود انفارکتوس میوکارد دارد. EDWT هم فقط در صورت وجود انفارکتوس میوکارد و آنهم در سگمانهای وابسته به شریان چرخشی چپ با بیماری عروق کرونر رابطه دارد. این متغیر حساسیت کم ولی ویژگی بسیار بالایی در مورد وجود انفارکتوس میوکارد و بیماری عروق کرونر دارد.

بیشترین میزان مرگ ومیر در کشورهای پیشرفته صنعتی در اثر بیماری های دستگاه قلبی-عروقی اتفاق می افتد. تلاش های اخیر در راستای مدل سازی عددی رفتار قلب انسان در حالت عادی و در صورت وقوع بیماری های مختلف این امکان را فراهم ساخته اند تا بتوان راهی برای مطالعه رفتار و آزمایش راه های درمان به صورت مجازی پیدا کرد تا آسیب های وارده به بدن انسان حداقل شوند. هایپرتروفی بطن ها که در اثر افزایش فشار و حجم خون داخل بطن ایجاد می شود، می تواند باعث تغییر در ساختار و عملکرد آن شده و منجر به نارسایی قلبی شود. در این پژوهش بیماری هایپرتروفی کانسنتریک بطن چپ قلب انسان در نرم افزار کامپیوتری شبیه سازی شد. مدل بطن چپ قلب در نرم افزار تجاری المان محدود غیرخطی ابکس/استاندارد با استفاده از سابروتین یومت براساس علم مکانیک محیط های پیوسته به کار گرفته شد. سعی شد راستاهای فیبرها با جزئیات و دقت بیشتری تعیین گردند و پراکندگی راستاهای فیبرها و صفحات قلبی در مدل غیر همسان گرد هایپرالاستیک دارای رشد، مد نظر قرار گیرند. با افزایش فشار داخل بطن و تنش دیواره، ضریب رشد صفحه ای کم کم از داخل بطن در ناحیه اندوکاردیوم تا ناحیه اپیکاردیوم افزایش یافت و سرانجام سراسر دیواره ضخیم تر شد. بعد از باربرداری نیز کمی تنش پسماند در بطن مشاهده شد. تغییرات ضریب رشد صفحه ای برحسب تنش نشان داد که در حوالی فشار بیشینه داخل بطن، ضریب رشد با تقریبا ثابت ماندن تنش به مقدار چشم گیری افزایش یافت.

سابقه و هدف: تفاوت روزانه در وقوع سکته حاد قلبی با حداکثر وقوع صبحگاهی آن امری شناخته شده می باشد. در مورد ایجاد اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ بر مبنای زمان وقوع انفارکتوس اطلاعات ناچیزی در دست می باشد. با توجه به اهمیت پیدایش نارسایی قلبی به دنبال سکته حاد قلبی ما بر آن شدیم تا اثر زمان وقوع سکته حاد قلبی بر پیدایش اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ را بررسی نماییم.مواد و روشها: در یک مطالعه آینده نگر تعداد 100 بیمار با تشخیص سکته حاد قلبی وارد مطالعه شدند. اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ left ventricular systolic dysfunction (LVSD) در بیماران توسط اکوکاردیوگرافی با کسر تخلیهejection fraction (EF)  کمتر از 55% مشخص می گردید.یافته‏ها: 72 بیمار EF کمتر از 55% داشتند. در 37% از بیماران سکته حاد قلبی بین ساعات 6 صبح تا 5:59 عصر اتفاق افتاد (گروه 1). از این بیماران 22 بیمار EF<%55 (%59.5) داشتند، در حالی که از 63 بیماری که سکته قلبی در آنها بین ساعات 6 عصر تا 5:59 صبح ایجاد شد، (گروه 2)، 50 بیمار EF<%55 (%79.4) داشتند (P=0.04) در بیماران گروه 2، LVSD ضعیف، متوسط و شدید نیز فراوانی بیشتری داشته است (p=0.01).نتیجه‏گیری:LVSD  ضعیف، متوسط و شدید به دنبال سکته حاد قلبی در انفارکتوس هایی که در شب ایجاد می شوند بیشتر است.